Minigramo (Minimalistic Grammar Orientation) یک روش در آموزش زبان است که بر مبنای کمینه‌گرایی روش‌شناختی تدوین شده و متأثر از جدیدترین رویکرد زبان‌شناسی به زبان یعنی برنامه کمینه‌گرا (چامسکی 1998) و نیز نظریه حاکمیت و مرجع‌گزینی (چامسکی 1980)  و در چارچوب دستور صورتگرای زایشی به زبان است. بر این اساس زبان‌آموز قادر است با استفاده از تعداد اندکی قاعده، تعداد بی‌شماری ساخت را تولید و درک کند.

در این مدل، چگونگی ساخت همه گروه‌های نحوی با تعداد بسیار کمی قاعده بیان می‌شود. سپس جایگاه اختصاصی هر گروه آموزش داده می‌شود. بدین صورت زبان‌آموز می‌تواند با قرار دادن یک گروه در جای مناسب خود در گروه و سپس در جمله، بی‌نهایت جمله بیان کند. 

در این مدل زبان‌آموز با یادگیری چند ساخت ساده و قرار دادن واژه‌ها در ساخت می‌تواند به سهولت و بدون فشار به حافظه زبان را یاد گرفته و تولید کند. از آنجا که تعداد ساخت‌های زبان محدود است، میزان انرژی کمی صرف حفظ ساخت می‌شود، زمان کمتری از زبان‌آموز صرف می‌شود و در نتیجه هزینه کمتری پرداخته می‌شود.

حکمت بروجردی از سال 1390 به تدوین این شیوه آموزشی اهتمام ورزید و ظرف 13 سال با آموزش آن به صورت پایلوت به گروه‌های مختلف، نقایص آن را مرتفع ساخت، این روش اکنون به صورت مدون در قالب کتاب آموزشی به زبان‌آموزان تدریس می‌شود.

با Minigramo زبان‌آموز در کمترین زمان می‌تواند بر اصول دستور زبان مسلط شود. از آنجا که تعداد اصول دستور زبان بسیارکم است، زمان یادگیری و در نتیجه هزینه یادگیری زبان نسبت به روش‌های دیگر آموزش زبان بسیار کاهش می‌یابد. به علاوه زبان‌آموز نیازمند یادگیری انبوهی از قواعد پراکنده دستوری نیست. در این روش زبان به عنوان یک سیستم منطقی درست مانند اعداد آموزش داده می‌شود.

با Minigramo زبان‌آموز می‌تواند هر معنایی را در قالب زبان انگلیسی بیان کند بدون آن که مجبور به حفظ کردن جمله باشد.

Minigramo با کمترین فشار بر حافظه، بیشترین کارآیی برای تولید زبان را دارد.